Portret Dirk Dewitte
Om te weten wie onze leden zijn en wat hen drijft, laten we elke nieuwsbrief iemand aan het woord. Deze keer is het de beurt aan dhr. Dirk Dewitte, illustrator en grafisch vormgever bij Driedee Plus. Benieuwd naar zijn ervaringen en kijk op ergonomie?
Vooraleer ik voltijds illustrator en grafisch vormgever werd, heb ik lange tijd gewoon in de industrie gewerkt. In de jaren 80 en 90 van vorige eeuw betekende ergonomie: de productie optimaliseren, niet zozeer het welzijn van het personeel verhogen. Aan dat laatste werd dan ook nauwelijks aandacht geschonken, alhoewel sommige actiepunten van vandaag toen eigenlijk vanzelfsprekend waren. Zo werkten we voor de montage van papier en films rechtstaand, simpelweg omdat de montagetafels zo groot waren dat je zittend niet alle hoeken kon bereiken. Dat zou nu een groen vinkje opleveren. Dat je 12 uur per dag met je neus op een stel TL-lampen lag, bevorderde op lange termijn de kwaliteit van de ogen dan weer. Rood kruisje.
Toen de wereld van de drukvoorbereiding digitaal ging, gingen we weer allemaal zitten, met steeds grotere schermen voor ons. De computermuis stond me vanaf de eerste dag al tegen. Een collega leed bovendien aan een bloedstollingsziekte, dus RSI betekende voor hem pijnlijke, gezwollen ellebogen en polsen. Als afdelingsverantwoordelijke ging ik dan ook experimenteren met alternatieve input-devices. Trackballs, trackpads, bolle en ovale muizen met zes of acht knoppen, tot en met kromme toetsenborden die eruitzagen als een opengescheurde accordeon, we hebben ze samen allemaal geprobeerd. Tenslotte vonden we ons ding in het tekenpalet: een stukje vierkant plastic waar je met een draadloze pen op schrijft en tekent. Voor mij als tekenaar was het een godsgeschenk. Tenslotte hebben we allemaal sinds de kleuterklas geleerd een potlood vast te houden. Waarom zouden we zoiets praktisch inruilen voor een afgeplat ei dat je over de tafel heen en weer schuift?
Iedereen op de afdeling werd verplicht een week lang met zo en tekenpalet te werken en mocht dan zelf beslissen tussen de muis of de pen. Jammer genoeg was de directie niet te overtuigen van de extra uitgave voor het toch vrij dure tekenpalet voor iedere operator. We kregen wel allemaal een hippe bureaustoel die na hooguit drie weken alweer door iedereen gedumpt werd. Gelukkig stonden de oude stoelen nog in het magazijn.
Gaandeweg voerde ik nog veranderingen in zonder de term ergonomie te gebuiken. Het ging me gewoon om een prettiger werkomgeving. De werktafels opstellen in cirkels ipv de traditionele rijtjes bijvoorbeeld en de printers her en der in de ruimte verspreiden zorgde voor heel wat heen en weer geloop, vrolijke chaos en veel leuke ontmoetingen. Ergonomie in het hoofd mag er ook zijn.
Intussen zijn de gereedschappen veel verbeterd: scherpere beeldschermen, plattere toetsenborden en responsievere software maken het digitale leven gemakkelijker te verteren. Een smartwatch spoort me ieder uur aan diep in te ademen en een pauze te nemen, de smartphone zorgt nu voor de leuke contacten en ik maak er een punt van iedere dag te voet om boodschappen te gaan.
Sinds ik voor de Beroepsvereniging voor Ergonomie werk, ga ik wel op meer details in mijn werkomgeving letten. Mijn bureel is sindsdien een halve slag gedraaid voor een betere lichtinval, de beeldschermen rusten nu op een stapeltje boeken. En als ik een collega of leverancier bezoek, kan ik het niet nalaten kleine tips rond te strooien.
En die muis? Die is nu plat, draadloos, past perfect onder de hand en is tegelijk een trackpad. Maar het tekenpalet is nog steeds mijn favoriete tool. Zij het dat de techniek nu in een groot LED-scherm geïntegreerd is. Schetsen, tekenen, inkleuren, het gebeurt allemaal op de Cintiq. Zit ik alweer met mijn neus op een soort lichtbak. Toch nog een rood kruisje?